Pierwszy taki dokument w Polsce. Kraków stworzył Kartę Informacji Młodzieżowej

To pierwszy taki dokument w Polsce. Krakowska Karta Informacji Młodzieżowej to zbiór zasad i dobrych praktyk, które pokazują, jak skutecznie informować młodych ludzi o tym, co ich dotyczy. Dokument przygotowany został na zlecenie Urzędu Miasta Krakowa i może stać się wzorem dla innych miast i instytucji.

Chodzi o informacje ważne z punktu widzenia młodzieży – o edukacji, zdrowiu, wsparciu psychologicznym, prawach obywatelskich, możliwościach udziału w życiu miasta czy programach unijnych. Karta pokazuje, jak te informacje zbierać, przetwarzać i udostępniać tak, by młodzi mogli z nich realnie korzystać – i żeby wiedzieli, gdzie ich szukać.

Dokument opracowała Barbara Moś, prezeska Stowarzyszenia Europe4Youth, we współpracy z młodzieżą, organizacjami pozarządowymi, Młodzieżową Radą Krakowa oraz instytucjami, które na co dzień pracują z młodymi mieszkańcami. Wspólnym celem było stworzenie jasnych standardów informacyjnych: co, gdzie i w jaki sposób przekazywać, żeby młodzież miała do tego dostęp – i żeby ta informacja miała jakość.

Podstawowe założenie Karty? Informacja młodzieżowa to nie tylko tablica ogłoszeń czy profil w mediach społecznościowych. To sieć ludzi, miejsc i działań, które razem mają tworzyć system informacyjny – czytelny, wiarygodny i skierowany do konkretnego odbiorcy.

W pierwszej kolejności Karta definiuje standardy jakości informacji. To znaczy: o czym warto informować młodych ludzi, jakim językiem to robić, w jakiej formie, i w jakim stopniu dana informacja powinna być dostępna – zarówno pod względem technologicznym, jak i społecznym. Zwraca uwagę na to, by komunikaty były zrozumiałe, wolne od urzędowego żargonu i dostosowane do wieku oraz sytuacji młodego odbiorcy.

Kolejny element to jasne określenie ról i odpowiedzialności – kto powinien udzielać informacji młodzieży, na jakich zasadach i przy użyciu jakich narzędzi. Karta nie zostawia tej kwestii w próżni. Wskazuje, iż odpowiedzialność nie spoczywa wyłącznie na jednej instytucji – to zadanie całego systemu: urzędników, szkół, organizacji pozarządowych i lokalnych punktów wsparcia.

W dokumencie znalazły się również wskazówki dotyczące promocji i miejsc udostępniania informacji. Karta zwraca uwagę, iż informacja, żeby mogła zadziałać, musi być tam, gdzie faktycznie przebywa młodzież – nie tylko w biuletynach czy gablotach, ale również w internecie, w mediach społecznościowych, w szkołach, bibliotekach czy klubach osiedlowych. najważniejsze jest też budowanie zaufania – młody odbiorca musi wiedzieć, iż dana informacja pochodzi z wiarygodnego źródła i iż naprawdę dotyczy jego spraw.

Na końcu dokumentu znalazło się bardzo praktyczne narzędzie – checklista, czyli zestaw pytań kontrolnych, które mogą pomóc organizacjom i instytucjom sprawdzić, czy ich działania są zgodne ze standardami zapisanymi w Karcie. To rodzaj wewnętrznego audytu: czy informujemy młodzież w sposób zrozumiały? Czy wiadomo, kto za to odpowiada? Czy informacja jest łatwo dostępna? Czy uwzględniamy głos młodych?

Choć dokument powstał w Krakowie i wpisuje się w lokalny program „Młody Kraków”, jego twórcy podkreślają, iż może być punktem odniesienia dla innych miast. Uwzględnia też europejskie podejście do pracy z młodzieżą (youth work) i dorobek instytucji unijnych w tym obszarze.

Karta nie ma charakteru obowiązkowego dokumentu, ale może służyć jako podstawa do tworzenia lokalnych polityk młodzieżowych, strategii informacyjnych i współpracy z młodymi ludźmi w szkołach, domach kultury, fundacjach czy urzędach.