Działo się w ULTW

gazeta-lubon.pl 4 godzin temu

Słuchacze ULTW na wystawie: „Józef Chełmoński 1849-1914”

Wystawę monograficzną dzieł Józefa Chełmońskiego, jednego z najważniejszych polskich malarzy II poł. XIX w., można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Wśród ok. 120 obrazów i studiów rysunkowych znalazły się najbardziej znane arcydzieła artysty tj. „Babie lato”, „Orka”, „Burza” czy „Bociany”. Ekspozycja przyciąga tłumy zwiedzających. Na żywo obejrzeli ją także słuchacze ULTW.

Od 2022 r. trzy muzea narodowe: w Warszawie, Poznaniu i Krakowie rozpoczęły prace nad spuścizną artystyczną Józefa Chełmońskiego. W ramach projektu Chełmoński m.in. poszukiwano zaginionych prac mistrza, przeprowadzono badania konserwatorskie i wnikliwe studia nad twórczością artysty, uzupełniono i opisano dotychczas nieznane fakty związane z jego biografią i twórczością oraz zaplanowano trzy odsłony wystawy: pierwszą w Warszawie, drugą w Poznaniu i ostatnią w Krakowie. Ekspozycję w Warszawie w okresie od 27 września 2024 r. do 2 lutego br., zwiedziło ponad 150 tys. widzów. Zainteresowanie było tak duże, iż muzeum wydłużyło czas trwania wystawy o kilka dni. 6 marca tego roku w Muzeum Narodowym w Poznaniu rozpoczęła się druga edycja wystawy, która będzie dostępna do 29 czerwca. Wystawę można zwiedzać indywidualnie lub w zorganizowanych grupach. To prawdziwy rarytas dla miłośników twórczości Chełmońskiego i jego badaczy.

Bilety rozchodzą się jak ciepłe bułeczki. Wśród zwiedzających nie zabrakło słuchaczy Uniwersytetu Lubońskiego III Wieku. Trzeba było utworzyć aż siedem 25-osobowych grup, aby obsłużyć wszystkich chętnych. Zakupem biletów, koordynacją grup i zamówieniem przewodników, co było dużym wyzwaniem, z ramienia ULTW zajęła się Elżbieta Stefaniak.

Poznańska ekspozycja prezentuje dzieła Chełmońskiego w chronologicznym układzie i podziale na najważniejsze etapy biografii artysty: I – okres studiów w Warszawie i Monachium (1869-1874) i działalności artysty w Pracowni w Hotelu Europejskim w Warszawie (1874-1875), II – pobyt w Paryżu (1876-1888), III – okres pobytu w mazowieckiej Kuklówce, gdzie osiadł i mieszkał aż do śmierci (1887/1888-1914). Prezentowane dzieła pochodzą z kolekcji muzealnych z całego kraju, ze zbiorów prywatnych oraz zagranicznych kolekcji. W każdym z tych dzieł oprócz realistycznej sceny ukryta jest jakaś opowieść, emocja i napięcie. Przewodnicy pomagają zwiedzającym odczytywać te opowieści i wielokrotnie stawiają pytanie: Józef Chełmoński, romantyk czy realista?, wskazując na różnorodność i oryginalność jego prac, których jednoznacznie nie można zaliczyć do jednej z tych dwóch kategorii. Odkrycie adekwatnej odpowiedzi pozostawiają widzowi.

Maria i Jan Błaszczak

Spotkanie z przedstawicielami Stowarzyszenia UroConti

27 marca w Szkole Podstawowej nr 6 słuchacze Uniwersytetu Lubońskiego Trzeciego Wieku spotkali się z władzami Stowarzyszenia UroConti, które zrzesza osoby z chorobami dna miednicy, w tym nietrzymania moczu (NTM). Każdy, kto boryka się z tymi dolegliwościami, może zostać członkiem stowarzyszenia i aktywnie włączyć się w jego działalność.

Stowarzyszenie zostało założone przez pacjentów, którzy chcą pomóc sobie i innym osobom borykającym się z dolegliwościami w obszarze dna miednicy. Stowarzyszenie działa w Warszawie od 2007 roku i jest organizacją non-profit. W kraju ma osiem oddziałów. Wielkopolski oddział zrzesza 130 członków. Na spotkanie ze słuchaczami ULTW przybyły Członkinie Zarządu Wielkopolskiego Oddziału Stowarzyszenia UroConti: Anna Sarbak, Jolanta Szot, Zofia Rugała i Zofia Harajda. Panie przekazały osobom zebranym m.in. informacje na temat działalności stowarzyszenia i warunków członkostwa oraz otwarcie porozmawiały o faktach związanych z NTM.

Choroby dna miednicy, w tym wszystkie dolegliwości związane z nietrzymaniem moczu, zwane inaczej inkontynencją, to bardzo powszechna dolegliwość, która dotyka od 10% do 15% populacji. Chorują osoby starsze, młodsze, mężczyźni, kobiety i dzieci. Wokół tego problemu narosło wiele przemilczeń i niejasności. Chorzy bardzo często wstydzą się mówić o swoich dolegliwościach i nic nie robią, aby sobie pomóc. Choroba utrudnia codzienne funkcjonowanie i powoduje, iż osoby nią dotknięte są wykluczone rodzinnie, społecznie i zawodowo. Okazuje się, iż tak być nie musi. Dolegliwości związane z dysfunkcją dna miednicy można leczyć. Gdy zaobserwuje się problem, należy skontaktować się z lekarzem specjalistą i szukać rozwiązania. Przyczyny dolegliwości mogą być różne, a prawidłowe ich rozpoznanie pozwoli na dobranie adekwatnego leczenia. W leczeniu NTM bardzo ważna jest także zmiana przyzwyczajeń i wprowadzenie dobrych codziennych nawyków tj. dieta, przyjmowanie płynów, prawidłowy oddech, dobre praktyki w toalecie, aktywność fizyczna, ćwiczenia lokalizujące mięśnie dna miednicy. Pomoc można znaleźć w stowarzyszeniu, które z powodzeniem wspiera osoby z tymi problemami i zmierza do poprawy jakości ich życia. o ile ma się NTM, to należy stosować dobre zabezpieczenie w postaci wkładek urologicznych Seni Lady i majtek chłonnych Seni Lady Pants, które zapobiegają powstawaniu nieprzyjemnego zapachu moczu i pozwalają skórze oddychać.

Na zakończenie, panie ze stowarzyszenia rozdały uczestnikom wykładu broszury z praktycznymi poradami o nietrzymaniu moczu, czasopisma wydawane przez UroConti, próbki wkładek urologicznych i zaprosiły osoby zmagające się z NTM do członkostwa.

Maria i Jan Błaszczak

Śniadanie wielkanocne dla słuchaczy ULTW

W okresie poprzedzającym Święta Wielkanocne ULTW zorganizował Tradycyjne Śniadanie Wielkanocne dla swoich słuchaczy. Spotkanie przebiegało w miłej, domowej atmosferze, przy degustacji pysznych potraw wielkanocnych. Było też okazją do złożenia życzeń świątecznych, integracji oraz zacieśnienia wzajemnych więzi.

Śniadanie wielkanocne odbyło się w Centrum Organizacji Pozarządowych w dniu 11 kwietnia. To już tradycja w ULTW. Przy wielkanocnym stole zasiadło ponad 50 studentów. W spotkaniu uczestniczyli też przedstawiciele władz uniwersyteckich: Prezes Zbigniew Jankowski, Członkowie Zarządu i Komisji Rewizyjnej ULTW.

Organizatorami tegorocznego Tradycyjnego Śniadania Wielkanocnego, wzorem ubiegłego roku, byli Elżbieta Stefaniak oraz Maria i Jan Błaszczakowie, którzy zadbali o wyjątkową oprawę spotkania. Stoły zostały udekorowane eleganckimi serwetkami, bukszpanem, wierzbowymi baziami i forsycją w wazonach oraz świątecznymi ozdobami: barankami, zajączkami i pisankami. Na stołach zagościły tradycyjne potrawy wielkanocne, przygotowane przez samych studentów, m.in. pascha wielkanocna, sałatki jarzynowe, jajka faszerowane, chleb, domowe pasztety i świąteczne wypieki, a wśród nich baby i serniki. Szczególne miejsce zajęły jajka będące symbolem odradzającego się życia. Nie zabrakło także białej kiełbasy z chrzanem, którą zakupił i przygotował do konsumpcji Maciej Kędziora.

Spotkanie przebiegało w miłej atmosferze, pełnej nadziei i wiosennego optymizmu. Było też okazją do kultywowania tradycji wielkanocnego stołu oraz zacieśnienia wzajemnych więzi, niezbędnych do budowania naszych relacji. Był to także idealny moment do złożenia życzeń świątecznych i zapowiedzi tego, co się wydarzy w semestrze letnim. Zbigniew Jankowski złożył uczestnikom spotkania życzenia zdrowych i radosnych Świąt Wielkanocnych, dobrego odpoczynku oraz nabrania wiosennej energii i sił do realizacji nowych wyzwań. Zaprosił do uczestnictwa w planowanych przez ULTW wycieczkach i zawodach sportowych. Wszystkim uczestnikom rozdał małe symboliczne babeczki do wielkanocnego koszyczka.

Maria i Jan Błaszczak

Słuchać, to nie znaczy słyszeć

Wielkopolski Park Narodowy o powierzchni 7584,93 ha został utworzony 16 kwietnia 1957 r. w trójkącie miast Luboń – Stęszew – Mosina. W parku wytyczono 18 obszarów ochrony ścisłej, które chronią różne formy krajobrazu polodowcowego oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne, a także związane z nimi zwierzęta.

Wrota lasu – drzew, roślin, zwierząt (dużych, małych i prawie niewidocznych) – otworzył przed nami Rafał Kurczewski Zastępca Dyrektora ds. Ochrony Przyrody Wielkopolskiego Parku Narodowego, który przybliżył i umożliwił nam słuchaczom ULTW zrozumienie potrzeb i zmian w życiu mieszkańców leśnych kniei, jednocześnie dając wyraz swojej pasji i troski o teraźniejszość i przyszłość przyrody. Dziękujemy.

Irena Skrzypczak