Psy i dzieci nie są na równi
Dyskusja o tym, czy w restauracji i innych miejscach publicznych dzieci powinny być obecne, pokazuje jasno, iż rodzice są najbardziej wykluczaną społecznie grupą. Ojcom i matkom zarzuca się, iż przychodzą do restauracji, do urzędu i w inne publiczne miejsca z małymi dziećmi, które nie zawsze są ciche, spokojne i nie zachowują się jak posłuszne roboty.
Równocześnie opiekunowie psów też czują się poszkodowani tym, iż wiele lokali gastronomicznych nie pozwala przychodzić swoim klientom w towarzystwie czworonogów. Najtrudniejsze w tej dyskusji jest to, iż wiele osób widzi te dwa problemy równolegle i np. porównuje opiekunów psów i rodziców, traktując na równi dzieci i psy. Dla mnie jako rodzica to oburzające.
Rozumiem, iż dziecko często trudniej uspokoić, jeżeli mówimy np. o płaczącym niemowlaku czy głośnym 2-latku, który wszędzie brudzi. To jednak przez cały czas mały człowiek, któremu należy się szacunek i zrozumienie (choć nie twierdzę, iż psu się nie należy!) – on dopiero uczy się funkcjonowania w społeczeństwie. Nie będzie wiedział, jak się zachować w restauracji, na basenie czy w urzędzie, jeżeli nie będzie miał do nich wstępu. To jawne wykluczanie z życia społecznego, choć choćby najmłodsze dziecko jest przecież jego uczestnikiem.
" [...] wasze psy mają taką samą wartość"
O tym, iż dzieci są gorzej traktowane niż zwierzęta i wykluczane razem z rodzicami, napisała jedna z użytkowniczek portalu Threads. "Do tych, co mają pretensje o dzieci w restauracjach i miejscach publicznych (i mówię to jako osoba, która dzieci nie lubi): Wy wiecie, iż to tylko dzieci, prawda? Zdajecie sobie sprawę, iż to istoty o ograniczonym rozumieniu pewnych spraw, a już na pewno savoir-vivre? Rozumiecie, iż nie zachowa się jak dorosły, zrobi coś źle, krzyknie, piśnie, rzuci czymś? I dlaczego ciągle zrównujecie dzieci ze swoimi psami? Czemu uważacie, iż wasze psy mają taką samą wartość jak te nieszczęsne dzieci?" – pisze użytkowniczka o nicku virginiaswolff.
Jak sama zaznacza, nie jest fanką maluchów, ale jako dorosła i rozumna osoba wie, iż takie małe dziecko nie do końca jest świadome zwyczajów i mechanizmów w świecie, bo jest na etapie uczenia się tego wszystkiego. Nie można wymagać, iż 2-latek będzie zachowywał się jak robot, współpracował z rodzicami, był cicho i nieruchomo.
Z drugiej strony należy pamiętać, iż odpowiedzialni za dziecko są rodzice i to oni powinni stawiać dziecku granice, wychowywać je i uczyć, co można robić, a czego nie można. Jednak porównywanie małych dzieci do psów i mówienie, iż jeżeli brudzące i głośne dziecko może wejść do restauracji, to psy też powinny, jakoś mnie razi.
W punkt skomentowała to użytkowniczka o nicku boskamatkaszmatka. Oto jej wpis: "To jest właśnie ten paradoks, iż mamy społeczne oburzenie, gdy ktoś źle traktuje psa, ale jak dziecko płacze w restauracji, to od razu wyciągane są wzroki potępienia. A przecież dzieci to istoty uczące się świata – nie przyszły na świat z instrukcją: 'Jak być cichym i perfekcyjnie grzecznym w każdej sytuacji publicznej'. I jasne, nikt nie lubi chaosu, ale zamiast traktować dzieci jak przeszkodę, może po prostu zaakceptować, iż istnieją".
Dzieci są częścią społeczeństwa
Trzeba zrozumieć to, iż dzieci w społeczeństwie są, zaakceptować i starać się uświadamiać rodzicom, iż muszą wychowywać i uczyć je, a nie pozwalać im na wszystko. Dyskusja na temat obecności dzieci w przestrzeni publicznej pokazuje, jak silne są społeczne podziały i jak często brakuje empatii wobec najmłodszych i ich rodziców.
Oczywiście, dorośli opiekunowie mają obowiązek uczyć dzieci zasad i odpowiedniego zachowania, ale jednocześnie społeczeństwo powinno wykazywać większą wyrozumiałość wobec najmłodszych, którzy dopiero poznają reguły funkcjonowania w świecie.
Porównywanie dzieci do psów, choć coraz częstsze, jest nie tylko krzywdzące, ale i absurdalne – dziecko to człowiek, który wymaga troski, wsparcia i szacunku, choćby jeżeli czasem bywa głośny czy nieprzewidywalny. Zamiast wykluczać rodziny z życia publicznego, warto zastanowić się, jak stworzyć przestrzeń, w której wszyscy – zarówno rodzice, dzieci, jak i osoby bezdzietne – będą mogli czuć się komfortowo.
