W sali porodowej powiedziano jej, iż dziecko nie przeżyło. Lata później dowiedziała się, iż jej syn jest z rodziną biologicznego ojca.
Filip kochał Elżbietę od szkoły, zawsze marzyli o wspólnej przyszłości i ślubie. Jego matka, Angelika Siemionowna, która kierowała oddziałem położniczym w szpitalu, nie pochwalała wyboru syna. Od dawna faworyzowała pielęgniarkę Krystynę i marzyła, by to ona została żoną Filipa dziewczynę lubianą nie tylko przez personel, ale i pacjentów, pochodzącą z rodziny lekarzy.
Po maturze Filip rozpoczął studia medyczne, a Elżbieta wybrała filologię angielską, by tak jak jej matka i babcia zostać tłumaczką. Koledzy z klasy postanowili uczcić ten sukces i wybrali się do rodzinnego domku letniskowego Filipa.
Spędzili tam prawie miesiąc, nie chcąc wracać do miasta. Ale niedługo zaczynały się zajęcia i musieli się przygotować.
Jesienią Ela wyznała Filipowi:
Jestem w ciąży. Jak zareagujesz?
A jak myślisz? Oczywiście, iż zaniosę cię na rękach do urzędu stanu cywilnego.
Nie jestem sama i trochę ważę.
Przestraszysz sportowca? W szkole trenowałem zapasy. Dla mnie jesteś lekka jak piórko zażartował rozpromieniony Filip.
Ale co ze studiami?
Rzeczywiście, Elu, wygląda na to, iż po porodzie będziesz musiała zrobić sobie przerwę.
Przejdę na zaoczne, jak mama. Ona urodziła mnie w wieku dziewiętnastu lat i sobie poradziła. Ale słuchaj, od razu ustalmy po ślubie wprowadzasz się do nas. Szanuj swoją matkę, ale z dystansu. Od dawna wiem, iż mnie nie zaakceptuje. To osoba o trudnym charakterze.
Zrobię to dla twojego spokoju, Elu zgodził się Filip.
Złożyli wniosek w urzędzie i rozeszli się do domów. W mieszkaniu Eli gościli przyjaciele ojca z żoną i szesnastoletnim synem Aleksandrem, który wyglądał na starszego.
Tymczasem Filip oznajmił rodzicom o zbliżającym się ślubie. Angelika Siemionowna wpadła w furię i jeszcze tego wieczoru pojawiła się pod drzwiami rodziców Elżbiet
