Wychowanie to nie bajka, ale bywa pięknie
Bycie rodzicem to jedna z najtrudniejszych i jednocześnie najbardziej satysfakcjonujących ról w życiu. Każdy dzień przynosi nowe wyzwania: nieprzespane noce, złość, płacz, testowanie granic. Ale też uśmiech, pierwsze "kocham cię", przytulenie bez powodu, bezcenne spojrzenie pełne ufności.
Między codziennymi obowiązkami łatwo zapomnieć, iż dzieci nie są mini-dorosłymi. One uczą się dopiero, jak działa świat – a naszym zadaniem jest nie tylko ich prowadzić, ale też nie zgubić więzi po drodze.
Kiedy dzieci nie słuchają… i jak to na nas oddziaływuje
Każdy rodzic dobrze zna ten moment: prosisz, mówisz, tłumaczysz – i nic. Dziecko jakby w ogóle cię nie słyszało. Wtedy w głowie pojawia się to zdanie, które niemal samo wypływa z ust: "Ile razy mam ci powtarzać?".
To frustracja, zmęczenie, poczucie braku wpływu. Naturalne uczucia. Ale to, co powiemy w takim momencie, może znaczyć o wiele więcej, niż myślimy.
"Ile razy mam ci powtarzać?" to nie tylko pytanie – to zarzut, rozczarowanie i złość w jednym. W oczach dziecka brzmi jak: "Znowu zawiodłem/-am". "Jestem problemem". "Jestem głupi/-a".
Takie zdania nie uczą. One zawstydzają. I choć mówimy je w emocjach, w dziecku mogą zasiać ziarenko, które z czasem urośnie w mur – zbudowany z lęku, dystansu i przekonania, iż nie jest wystarczające.
Dziecko nie analizuje, nie filtruje słów przez "dorosłe" rozumienie. Ono chłonie wszystko jak gąbka – także naszą frustrację.
Co zamiast? Jak mówić, by dziecko naprawdę nas słuchało?
Zamień mechaniczne powtarzanie na coś, co zadziała i nie rani. Spróbuj powiedzieć:
"Widzę, iż nie usłyszałeś mnie za pierwszym razem. Co powiesz na to, iż ja poproszę cię o to jeszcze raz, a ty powtórzysz moją prośbę szeptem? Żebym wiedziała, iż mnie słuchasz i rozumiesz".
Chodzi o to, żeby zamiast wciąż powtarzać to samo, spróbować podejść do dziecka w sposób, który pomoże mu się skupić i lepiej zrozumieć. Dzięki temu dziecko bardziej się skoncentruje, bo będzie musiało powtórzyć za tobą, a przy tym nie będzie to już takie nudne ani stresujące. To sposób na lepszą komunikację, który pokazuje dziecku, iż chcesz współpracować i masz dla niego czas. To proste zdanie, które przeczytałam na portalu gozen.com, niesie kilka rzeczy: empatię, zaciekawienie i zabawę.
Nie chodzi o to, żeby być idealnym rodzicem. Tacy nie istnieją. Ale warto próbować być świadomym rodzicem – takim, który wie, iż każde słowo może budować lub burzyć.
Dzieci będą popełniać błędy. Będą czegoś nie słyszeć, zapominać, buntować się. Ale my możemy wybrać: albo powtórzymy komunikat ze złością, albo przekażemy go z miłością i
cierpliwością. Bo dzieci nie zapamiętają wszystkich naszych słów. Ale na pewno zapamiętają, jak się przy nas czuły.
